Rozdział 12.

Lawson- When she was mine

-Blake do cholery, skup się!
Krzyk fotografa wyrwał mnie z zamyślenia. Nie potrafiłam normalnie pracować, wciąż myślałam o tej durnej karteczce… W sumie Zayn napisał tylko to, co sama o sobie wiedziałam, ale nie dawało mi to spokoju.
-Uśmiechnij się, głowa wyżej! Spójrz w lewo, tak dokładnie tak!- takie polecenia leciały od bitych 2 godzin, ale jak powiedziała Anne przed sesją „to jedna z ważniejszych w twoim życiu”. To znosiłam je pokornie, co innego mogłam zrobić? Nogi mnie już bolały od niewygodnych, za małych szpilek, ubrania wcale nie były „piękne i stylowe” jak głosiła reklama, a fotograf nie należał do najmilszych osób.
-PRZERWA!- ryknął, kiedy kolejny raz wyszło złe zdjęcie. Zeszłam z planu i podeszłam do Anne, która stała z kubkiem kawy dla mnie. Chwyciłam go i praktycznie od razu wypiłam.
-Nie wytrzymam. Jeszcze jeden taki fotograf, a będę wolała pracę w McDonaldzie!
-Przesadzasz. Ta sesja pojawi się we wszystkich krajach ze sklepami New Yorker. Daj z siebie wszystko, dostaniesz za nią kupę kasy i będziesz miała jeszcze więcej zleceń.
-Yhh! Tylko dlatego, że widziałam pokaźną sumkę na umowie to to dokończę.
-Wspaniale!- klasnęła w ręce zadowolona. –Jak po wczorajszej imprezie? Szybko się zwinęłaś.
-Świetnie- warknęłam spięta.
-Chyba jednak nie tak świetnie. Są 2 możliwości. Albo kogoś zaliczyłaś i ten ktoś to nie ten, kogo chciałaś zaliczyć, albo kogoś zaliczyłaś, a ten ktoś nie spełnił twoich oczekiwań. Więc?
-Jestem dziwką? – spytałam, olewając jej wcześniejsze pytanie.
-Zadajesz mi to pytanie regularnie, a ja wciąż odpowiadam to samo: bierzesz kasę za seks? Nie? To nie jesteś dziwką.
-Ale…
-Blake to, że sypiasz z wieloma kolesiami i nie masz chłopaka, to nie znaczy, że jesteś dziwką. Wolisz korzystać z życia, a nie siedzieć w domu z jednym chłopakiem!- powiedziała i kiedy nic nie odpowiedziałam, dodała- kogo zaliczyłaś?
-Zayna.
-O KURWA!- krzyknęła.-Dobrze wiesz, że…
-Zaliczam wszystkich przyjaciół mojego brata?- przerwałam jej. –Wiem.
-Nie, nie o to mi chodzi. Miałaś nie spać z Zaynem, przecież to twój jedyny przyjaciel!
-No to najwidoczniej już nim nie jest, bo też twierdzi, że jestem dziwką- powiedziałam i w tym samym czasie usłyszałam:
-Koniec przerwy!
Nie czekałam na odpowiedź Anne, tylko wepchnęłam jej kubek w ręce i wróciłam na plan. Fotograf albo wyluzował, albo coś wziął na uspokojenie, bo reszta sesji minęła szybko i w dosyć przyjaznej atmosferze. Po 16 byłam wolna i wracałam spacerkiem do domu, kiedy dostałam sms od Liama. „Wpadnij do mnie, musimy pogadać”. Postanowiłam najpierw się przebrać, bo zrobiło się chłodno, więc przyspieszyłam tempo i już po kilku minutach byłam w swoim mieszkaniu. Mieszkanie jak mieszkanie, małe ale własne. Nie potrzebowałam dużego apartamentu, bo przecież mieszkałam sama, a sprzątać nie lubiłam. W zupełności wystarczała mi sypialnia, łazienka, kuchnia i salon. Było luźno, ale bez przesady. Nowoczesne mieszkanie, stylowo urządzone- jedyne miejsce, gdzie mogłam być naprawdę sobą. Sąsiedzi młodzi i tolerancyjni, nie zwracali uwagi na to, kiedy wracam, z kim i w jakim stanie, w przeciwieństwie do sąsiadów w poprzednim bloku. Rozejrzałam się po mieszkaniu i stwierdziłam, że jak wrócę to muszę tu posprzątać, bo coraz mniej to przypominało dom, a coraz bardziej śmietnik. Wybrałam czarne rurki, czerwoną koszulkę i białą bluzę oraz czerwone conversy, wyjęłam z torebki telefon i kasę i wyszłam z mieszkania. Droga do domu Liama i chłopaków zajmowała mi zazwyczaj około 15 minut, nie więcej. Teraz pewnie też by tak było, gdybym w połowie drogi nie zwolniła i praktycznie się wlokła. Uświadomiłam sobie, że przecież tam będzie Zayn, a nie wiem jak spojrzę mu teraz w twarz.
-Blake, nie jesteś ciotą, nie boisz się takich rzeczy!- ochrzaniłam sama siebie i przyspieszyłam tempa. Już po chwili stałam pod ich drzwiami i dzwoniłam dzwonkiem. Słyszałam jak głęboki dźwięk rozchodzi się po całym domu i jak Liam krzyczy „To do mnie!”. Otworzył drzwi i praktycznie siłą wciągną mnie do środka.
-O co…
-Cicho. Chodź na górę- uciszył mnie i skierował się na górę do swojego pokoju. Nie wiedziałam o co chodzi, więc kiedy tylko zamknął drzwi warknęłam:
-Co chciałeś?
-Milej proszę. Musimy pogadać.
-Po to tu przyszłam, ale do rzeczy. Nie mam dla ciebie całego dnia.
-Okej, więc będę walił prosto z mostu. Na pewno nie masz nic wspólnego z tym, że Zayn wrócił w środku nocy zalany w trupa i jedyne, co był w stanie nam powiedzieć to to, że „nie ma już po co żyć?”– syknął, patrząc na mnie ze złością.
-Jakiej odpowiedzi oczekujesz?
-Prawdy Blake. To mój najlepszy przyjaciel i jeżeli coś mu zrobiłaś…
-To co mi zrobisz? Wyzwiesz, skrzyczysz?
-Dobrze wiesz, że nie. Po prostu… przecież wy też się przyjaźnicie!
-Poprawka „przyjaźniliśmy”- sprostowałam.
-Co się stało dzisiaj w nocy? – spytał po dłuższej chwili.
-Spałam z nim, zgodnie stwierdziliśmy, że jestem dziwką i wyszedł z mojego mieszkania. Gwarantuję ci, że jak wychodził był trzeźwy.
-Blake!
-Daruj mi kazania o tym, jaka to jestem zła i puszczalska. Dobrze to wiem, nie musisz mi przypominać.
-Zraniłaś go czymś, a mi nie mówisz całej prawdy.
-Nie ma pra…- zaczęłam, ale przerwało mi gwałtowne otwarcie drzwi.
-Liam, masz może… Blake?- kiedy Zayn mnie zobaczył jego mina była bardzo zabawna. Nie wiem tylko czemu się cała spięłam na jego widok. – Ymm, nie będę wam przeszkadzał.
-Zayn!- krzyknęłam za nim, ale już go nie było.
-Nie wciskaj mi kitów, że wszystko jest okej- powiedział Liam.
-Nic nie jest okej.
-Tak! Pierwszy punkt do osiągnięcia sukcesu zaliczony. Przyznałaś się, że nic nie jest okej.
-Punkt? Sukces? To ŻYCIE, Liam, ŻYCIE. Tu się improwizuje, a nie kalkuluje.
-Jak widzisz ja kalkuluje i wychodzę na tym lepiej niż ty.
-Nie sądzę.
-A ja jestem o tym przekonany. Ale to nie jest najważniejsze. Wstaniesz teraz i pójdziesz do Zayna, który pewnie znowu się zamknął u siebie i z nim pogadasz.
-Ale…
-BLAKE! Macie o czym gadać, macie co sobie wyjaśniać i na pewno coś was łączy, bo jakby było inaczej, ani on nie były taki zdołowany, ani ty nie zachowywałabyś się tak jak teraz.
-A jak ja się niby zachowuje?
-Proszę cię. Zawsze jak się z kimś przespałaś to było tylko „dobry był” albo „słaby był” i koniec tematu. A teraz rozwalasz to na drobne kawałeczki, wszystko analizujesz i przeżywasz- powiedział, a ja niestety musiałam mu przyznać rację. –Idź –popchnął mnie z łóżka, za co zgromiłam go spojrzeniem i wyszłam z jego pokoju. Pokój Malika znajdował się na drugim końcu korytarza, ale pokonałam go szybko, bojąc się, że jeżeli zwolnię choć troszkę to się rozmyślę. Zapukałam i pomimo tego, że nie słyszałam odpowiedzi popchnęłam drzwi i weszłam do środka. Od razu o mało co się nie udusiłam. Cały pokój był w dymie papierosowym, śmierdziało petami i alkoholem. Praktycznie nie było nic widać przez ten dym. Kiedy moje oczy przyzwyczaiły się do niego szybko zlokalizowałam Zayna. Siedział przy swoim wielkim oknie na parapecie i palił kolejnego peta. Miał słuchawki na uszach, nie wiedział, że weszłam. Podeszłam do niego i wyciągnęłam mu papierosa spomiędzy palców. Nareszcie mnie zauważył. Spojrzał tymi swoimi ślicznymi, czekoladowymi oczami prosto w moje i już wiedziałam, czemu tak dziwnie się zachowywałam.

@justfuckshit