Rozdział 21.

Wet Fingers- Turn me on

-No witam- przytulił mnie do siebie.- Kiedy wróciłaś? – spytał, siadając obok mnie.
-Dzisiaj, dosłownie 3 godziny temu-odpowiedziałam.
-No i jak tam było? Nowy Jork faktycznie jest taki zajebisty?
-Czy zajebisty to nie wiem, ale na pewno ma zajebiste kluby- zaśmiałam się.-Ale nie gadajmy o mnie, co u ciebie? Co robisz w Londynie?
-Hola hola, nie tak szybko. Najpierw zamówmy coś do picia, potem pogadamy- zawołał Maxa i zamówił jakieś drinki. Kiedy chłopak je przyniósł, podał jednego mi, a sobie wziął drugiego.
-No więc?- ponagliłam.
-U mnie nic ciekawego, w Londynie jestem u Zayna- odpowiedział.
-Aha. Jeżeli jesteś u niego to nie powinieneś z nim siedzieć?
-Ale ja z nim siedzę. Zayn jest tutaj, Blake. Poszedł do łazienki, a ja miałem skombinować coś do picia- wyjaśnił.
-Zayn jest tutaj?- spięłam się.
-Tak, o i nawet tu idzie- roześmiał się i machnął ręką. Automatycznie odkręciłam się w tamtym kierunku i zobaczyłam swojego byłego chłopaka. Chyba mnie najpierw nie poznał, bo szedł pewnie, ale kiedy podszedł bliżej znacznie zwolnił. Stanął obok nas i spojrzał na mnie.
-Blake… Hej, miło cię widzieć- powiedział, przygryzając wargę.
-Taak, ciebie też- pokiwałam głową i zaczęłam gorączkowo myśleć, jak wykręcić się z tej chorej sytuacji.
-Więc co u ciebie? – spytał się po dłuższym czasie.
-Świetnie. Tak, świetnie- odpowiedziałam i usłyszeliśmy śmiech Danny`ego.
-No nie wierzę. Spotykają się ludzie, którzy kiedyś byli razem i nadal są szaleńczo w sobie zakochani, a gadają jakby się nie znali. Ogarnijcie się, zaraz zgwałcicie się oczami- jęknął i klepnął Zayna w plecy, odchodząc od nas. Malik odprowadził go spojrzeniem, a potem ponownie przeniósł je na mnie.
-Jak było w Nowym Jorku?- odezwał się, siadając na miejscu przyjaciela.
-Dobrze. Dużo pracy, ale nie narzekam- odpowiedziałam.
-Super- skomentował i znowu nastała cisza. Tak sztywnej rozmowy jeszcze nigdy nie prowadziłam.
-Zayn..
-Blake- odezwaliśmy się w tym samym czasie. – Mów pierwsza- speszył się i pokazał mi ręką, żebym zaczęła.
-Nie, ty mów pierwszy. No już! – pospieszyłam go.
-Okej. Po prostu… chcę cię przeprosić. Bo wiem jak było naprawdę, Louis mi powiedział i niesprawiedliwie cię oceniłem. Przepraszam- powiedział, ale o dziwo nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia. Spodziewałam się tego.
-Ja nie jestem na ciebie obrażona. Tak czy inaczej spałam z nim i dlatego winę za rozpad naszego związku biorę na siebie. Nie masz się czym przejmować, naprawdę- uśmiechnęłam się.
-Ale gdybym cię wysłuchał, to nadal bylibyśmy razem- powiedział cicho. Zaśmiałam się na to, a on spojrzał na mnie zdziwiony.
-Nie bylibyśmy razem Zayn. Prędzej czy później coś by się nie udało i zerwalibyśmy. Po prostu nie jesteśmy stworzeni do życia w związku i wyszło jak wyszło.
-Ja cię kochałem- przypomniał.
-Ja też cię kochałam. Ale to nie zmienia faktu, że lepiej dla nas by było, gdyby łączył nas tylko seks, bez żadnych zobowiązań, tak jak mówiłam na początku- powiedziałam, a przez twarz chłopaka przeszedł ból.
-To… co teraz? – spytał.
-Ale z czym?
-Z nami- odpowiedział po chwili, patrząc mi prosto w oczy.
-Nie ma nas, Zayn. Teraz możemy być tylko znajomymi, bo w przyjaźń po nieudanym związku nie wierzę- oznajmiłam ostro.
-I co, po tym wszystkim co przeszliśmy tak po prostu będziemy znajomymi? – spojrzał na mnie z niedowierzaniem.
-A co my takiego przeszliśmy? Dwa tygodnie byliśmy razem, uprawialiśmy seks i to wszystko. Nic więcej nas nie łączy- warknęłam.
-Ale ja cię nadal kocham!
-Ale ja cię już nie kocham. Może nigdy cię nie kochałam, sama nie wiem- odpowiedziałam bez owijania w bawełnę. Widziałam, jaki ból mu zadałam, ale szczerze mi to wisiało.
-Kłamałaś- powiedział cicho.
-Życie opiera się na kłamstwie, Zayn. A teraz wybacz, ale wracam do domu- dokończyłam i odeszłam od niego, kierując się do wyjścia.

*** 

-Stary ogarnij się, trzeci dzień nie wychodzisz z domu!- krzyknął na mnie Danny. Spojrzałem na niego spod byka.
-Bo może nie mam ochoty?- warknąłem.
-Zachowujesz się jak ciota, Malik. Dlatego, że laska powiedziała, że cię nie kocha, ty siedzisz załamany? Błagam, ona nie jest warta twojej uwagi.
-Może i nie jest, ale zauważ, że ja ją KOCHAM i chcę z nią BYĆ- syknąłem.
-Jesteś większym debilem niż sądziłem- pokręcił z niedowierzaniem głową.
-A ty jesteś świetnym przyjacielem, serio.
-I jako świetny przyjaciel zabieram cię do klubu. Wyrwiesz jakąś panienkę, zaliczysz i życie będzie piękniejsze- uśmiechnął się szeroko.
-Czasami zastanawiam się, co ma większą mentalność, ty czy pusta doniczka. I zawsze dochodzę do wniosku, że pusta doniczka- powiedziałem chamsko.
-Okeej, nie obrażę się, bo widzę w jakim jesteś stanie. Z pewnością Blake była zajebista w łóżku i pewnie to powoduje, że chcesz do niej wrócić, ale cię zdradziła, więc OGARNIJ SIĘ CZŁOWIEKU-podniósł głos.
-Louis dolał jej GHB, sama by mnie nie zdradziła- odpowiedziałem.
-Ale sama powiedziała, że i tak wasz związek był bez sensu. Więc po co za nią latać?
-Bo istnieje coś takiego jak miłość, a ja Blake kocham i nie pozwolę jej odejść?- spytałem retorycznie.
-Już pozwoliłeś. Ona odeszła i nie wygląda na jakoś szczególnie przygnębioną.
-Bo znowu założyła tą swoją maskę „zimnej suki bez uczuć”. Dobrze wiem, że taka nie jest.
-Na każdy mój argument masz odpowiedź?- jęknął z niezadowoleniem.
-Tak. Ona też mnie kocha i zobaczysz, że do mnie wróci- odpowiedziałem pewnie.
-To jaki w takim razie masz plan rycerzyku?- spytał ironicznie.
-Nie chce związku to nie. Zgadza się na seks bez zobowiązań? To tak ją zdobędę- powiedziałem ostro i sięgnąłem po telefon, po chwili wybierając odpowiedni numer. „Łączenie- Blake”.

Gorszego, bardziej nudnego i bezsensownego rozdziału nigdy nie napisałam. Przepraszam, że musieliście to czytać. 

@justfuckshit