Rozdział 38.

Labrinth ft Emeli Sande- Beneath Your Beautiful

Po raz setny wyciągnąłem telefon z kieszeni i bezsensownie spojrzałem na jego ekran. Zaczynałem się trochę denerwować, bo pomimo wysłania kilkudziesięciu smsów i wykonania kilkunastu połączeń nadal nie miałem żadnego kontaktu z osobą, na której niesamowicie mi zależało.
Blake Payne od mojej bójki z Zaynem, czyli dokładnie czterech dni, nie dawała najmniejszego znaku życia.
I zdecydowanie denerwowałem się bardziej niż trochę.
No bo kto normalny nie odbiera telefonu i nie odpisuje na smsy przez CZTERY dni?

***

-Powiesz mi, co musiało się stać, że mnie odwiedziłaś? –Liam podał mi kubek z gorącą kawą i usiadł obok mnie na kanapie.
-Mam problem- zaczęłam, przygryzając wargę.
-Tego się domyśliłem. Jaki problem?
-Chodzi o Zayna.
-Tego też się domyśliłem- powiedział z uśmiechem.
-Nie rozumiem go i nie wiem… nie jestem pewna, co do niego czuję.
-On jest pewny- Liam automatycznie spoważniał.
-No właśnie tu jest problem. Spotkałam się z nim jakiś czas temu i zaproponował mi związek. Nie zdążyłam odpowiedzieć, kiedy w przeciągu sekund zmienił nastawienie i praktycznie mnie uderzył… Ostatnio przyszedł do mojego mieszkania i pobił Maxa, po raz kolejny mnie wyzywając. No i nadal utrzymuje, że mnie kocha. A ja już naprawdę nie wiem, co czuję- wyrzuciłam z siebie i odetchnęłam.
-Moment, bo chyba czegoś nie rozumiem. Te plotki o twoim romansie z George`em są prawdziwe?- spojrzał na mnie z niedowierzeniem i wtedy uświadomiłam sobie, że on o niczym nie wiedział.
-Spaliśmy ze sobą, to wszystko. Nic więcej nas nie łączyło.
-Łączyło? A teraz was coś łączy?- zwrócił uwagę na czas, w jakim mówiłam.
-A teraz kompletnie nic nas nie łączy, nawet ze sobą nie sypiamy. Co ja mam zrobić, Li?
-Zależy ci na Zaynie?
-Zależy, zależało i zawsze będzie zależeć- mruknęłam.
-To o co chodzi? Obydwoje komplikujecie sprawy. Spotkajcie się, wyjaśnijcie wszystko i wróćcie do siebie- wzruszył ramionami, jakby była to najprostsza rzecz na świecie.
-Wróciłbyś do osoby, która najpierw mówi, że cię kocha, a potem wyzywa od dziwek?
-Może to chore, ale gdybym ją kochał to tak, wróciłbym. Nie odpowiedziałam nic, więc dodał- ale ty nie kochasz Zayna.
-Kocham!- zaprzeczyłam gwałtownie.
-Kochałaś, to fakt. On cię zranił, a ty się wyleczyłaś z tej miłości.
-Niepr…- zaczęłam, ale on mi przerwał.
-Prawda Blake. Kochasz George`a i to widać.
-Mnie i Maxa nic nie łączy, rozumiesz? Spotkam się z Zaynem i wszystko będzie jak dawniej- warknęłam i nawet się nie żegnając, wyszłam z mieszkania Liama.

*** 

-Jestem zaskoczony, że po tej akcji chcesz się ze mną spotkać- usłyszałam głos za sobą i odwróciłam się w stronę Zayna. Chłopak miał żółto-brązowego siniaka pod okiem i strupa na ustach, a mimo to wyglądał całkowicie idealnie.
-Usiądź- wskazałam na krzesełko naprzeciwko siebie, a Malik szybko je zajął.- A teraz mnie wysłuchaj.
-Po to tu przyszedłem- uśmiechnął się delikatnie, a ja to odwzajemniłam.
-Nie rozumiem twojego zachowania, tego jak w ciągu minuty potrafisz się zmienić i boję się tego, co może nas czekać. Ale do cholery, nadal coś do ciebie czuję i chcę z tobą być, bo pomimo tego, że mnie zraniłeś i wciąż ranisz, to wciąż kocham cię jak idiotka i …
-Wrócisz do mnie?- przerwał mi zaskoczony.
-Jeżeli obiecasz, że będzie tak jak przed zerwaniem i że będziemy po prostu szczęśliwi to tak, wrócę do ciebie.
-Obiecuję, przyrzekam na wszystko, że nigdy więcej cię nie zranię. Kocham cię- uśmiechnął się, pokazując białe zęby i złapał moją rękę.
-Też cię kocham- szepnęłam, czując się naprawdę szczęśliwa. Zayn wstał ze swojego krzesełka i podszedł do mnie, nie puszczając mojej ręki. Pociągnął mnie tak, bym wstała i czule pocałował.
Znowu jesteśmy szczęśliwi.
Ja jestem szczęśliwa.
Prawda?

***

Jeżeli mi nie otworzy to naprawdę zacznę się denerwować.
Stanąłem przed drzwiami do mieszkania Blake i zapukałem głośno. Raz, drugi i nareszcie drzwi się otworzyły. Stała w nich uśmiechnięta brunetka…
…do czasu aż mnie zobaczyła.
Jej mina z prześlicznego uśmiechu zmieniła się w mocno zaciśnięte usta.
I nie miałem zielonego pojęcia, dlaczego.
-Hej- mruknąłem cicho, stawiając krok do przodu i tym samym wchodząc do mieszkania.
-Hej- odpowiedziała tak samo cicho. Zmniejszyłem dystans między nami i przycisnąłem swoje wargi do jej ust. Prawie natychmiast mnie odepchnęła.
Teraz już naprawdę nie wiem, co się dzieje.
-O co chodzi?
-Nie możesz mnie całować- oznajmiła, patrząc twardo w moje oczy.
-Słucham? Czemu?
-Bo to koniec Max- powiedziała, a te 4 słowa echem rozbrzmiały w mojej głowie.
-Co?- nie rozumiałem.- Czemu nie odbierałaś moich telefonów? Czemu nie odpisywałaś? Martwiłem się.
-Właśnie dlatego. To nie tak miało wyglądać, to miał być tylko seks. Zakochałeś się we mnie, a ja nie mogę… Nie mogę z tobą być, Max. Wróciłam do Zayna. Przepraszam.
-Jasne, rozumiem. Cześć- najszybciej jak potrafiłem opuściłem jej mieszkanie, obawiając się reakcji swojego organizmu.
Wsiadłem do samochodu i tam już nie wytrzymałem. Z całej siły uderzyłem pięściami w kierownicę i głośno przekląłem.
Z bólu fizycznego, ale też psychicznego.
Bo to bolało. Bolało jak cholera, Blake.
Masz rację, zakochałem się.
Ale przecież mówili, że miłość jest najlepszym uczuciem na świecie.
Więc czemu teraz tak boli?

***

Gorzko zapłakałam i uderzyłam głową w drzwi.
Zrobiłaś dobrze, czemu teraz płaczesz? Jesteś z Zaynem, ciesz się!
-Wcale się nie cieszę, już nie. Sama siebie nie rozumiem- odpowiedziałam głosikowi w mojej głowie i poszłam do łazienki.
Ponad miesiąc nie używałam zimnej, metalowej przyjaciółki.
Nie cięłam się, bo Max dawał mi radość.
Teraz Maxa nie ma.
Teraz jest żyletka.
-Witaj, przyjaciółko- szepnęłam i przejechałam zimnym ostrzem po nadgarstku.
Jesteś szczęśliwa, Blake?- natrętny głosik w mojej głowie nie dawał mi spokoju.
Spojrzałam na ciemnoczerwoną krew i czując łzy na twarzy odpowiedziałam:
-Tak.

Dziękuję Marcie, która zawsze pomaga mi jak tylko potrafi i daje mi ogromnego kopa weny, kiedy mam już dość i chcę wszystko rzucić w cholerę. Dziękuję Ci, po prostu.  

@justfuckshit