Rozdział 37.

Ed Sheeran- You need me, I don`t need you

-Max, poczekaj na mnie na zewnątrz! –krzyknąłem za przyjacielem, wychodzącym ze studia nagraniowego. Skinął głową i opuścił pomieszczenie. Dokończyłem nagrywanie swojej solówki i opuściłem studio. Max czekał na mnie na dworzu, paląc papierosa.
-Co chciałeś? Spieszy mi się- powiedział, pomiędzy kolejnymi zaciągnięciami.
-Do Blake?- rzuciłem od niechcenia, uważnie obserwując jego reakcję. Chłopak zesztywniał i wypuścił wolno dym.
-Nie wiem o czym mówisz.
-Jasne, że nie wiesz. Wcale nie sypiasz z nią od jakiegoś czasu- warknąłem.
-O co ci chodzi? Skąd w ogóle takie podejrzenia?- spytał spięty.
-Mam oczy Max. Tajemnicze smsy, zajęte wieczory, zdjęcia w gazetach… Nawet głupi Twitter huczy, że macie romans. Co to do cholery ma być! Myślałem, że jesteś po mojej stronie, że pomożesz mi ją zniszczyć! A ty sobie jebany romans urządzasz? – patrzyłem na niego groźnie, ściskając pięści.
-Nie pomyślałeś o tym, że ci pomagam? Jesteśmy przyjaciółmi Tom i to, że z nią sypiam z pewnością pomoże ci w zemście. Użyj czasami mózgu- syknął, zdeptał papierosa i zostawił mnie samego.

*** 

-Co jest?- usłyszałem mruknięcie i poczułem usta na karku. Blake przytulona do moich pleców całowała mnie po szyi.
-Nic- odpowiedziałem, bawiąc się jej palcami.
-Jesteś spięty odkąd przyszedłeś. Co się stało?- oparła brodę o moje ramię, zwracając moją uwagę na niej.
-Pokłóciłem się z Tomem- westchnąłem, poddając się. Dziewczyna automatycznie podniosła się, okrywając nagie ciało pościelą.
-O co?
-Dowiedział się, że ze sobą sypiamy.
-I co teraz?- spytała cicho po dłuższej chwili.
-Nie powinniśmy tego dłużej ciągnąć. Wmówiłem mu, że robię to, żeby pomóc w zniszczeniu ciebie i na jakiś czas uwierzył, ale nie jest debilem. Zniszczy nie tylko twoje życie, ale też moje, kiedy dowie się prawdy.
-Więc tak po prostu wyjdziesz i więcej nie wrócisz tak?- zdziwił mnie jej wrogi ton. Wstała z łóżka i zaczęła zbierać swoje rzeczy. -Więc wyjdź, daj mi kolejny raz poczuć się jak dziwka.
-Blake, przecież wiesz…
-Nic nas nie łączy, tylko seks. Wiem i to zdecydowanie nie poprawia mojego samopoczucia. Wyjdź-powtórzyła, a ja odetchnąłem głęboko i wstałem z łóżka, wciągając bokserki.
-Powiedziałem „powinniśmy”, nie „musimy”. Nie jest mi łatwo się z tobą rozstać.
-Ale też powiedziałeś, że Tom cię zniszczy, a jest twoim przyjacielem. I tak nie zamierzam długo żyć, więc możesz mnie zranić, jak tysiąc innych osób, nie przejmę się tym.
-O czym ty mówisz?- spojrzałem na nią z przerażeniem, a Blake zrobiła minę, jakby powiedziała coś, czego nie chciała zdradzać.- Chcesz się zabić?
-Nie mam po co tu żyć, więc tak, chcę się zabić. Ale spokojnie, jeszcze trochę się zejdzie- jej głos przepełniony był ironią, ale wiedziałem, że ją to boli.
-Czemu?
-Nie będę ci zdradzać wszystkich moich problemów, wybacz- zakpiła.
-Żaden z nich z pewnością nie jest na tyle poważny, żeby się zabijać- podszedłem do niej i objąłem mocno.
-Nie udawaj, że ci zależy.
-Uwierz, że zależy- spojrzałem jej w oczy i poczułem coś dziwnego.
-To moje życie i mogę robić z nim, co chcę. Przestań się w nie wtrącać- warknęła i wyrwała się z moich objęć, znikając w łazience. Zabolało, ale to faktycznie jej życie, a nas łączy tylko seks. Prawda?

*** 

Paliłem kolejnego papierosa, siedząc na parapecie okna, gdy usłyszałem dźwięk przychodzącego smsa. Sięgnąłem po telefon i to co zobaczyłem, co najmniej mnie zaskoczyło. „Za godzinę w Summer, mam coś dla ciebie. Tom”. Co Parker może ode mnie chcieć?
Ciekawość wzięła górę i godzinę później przekraczałem próg kawiarni, rozglądając się za jednym ze swoich wrogów. Szybko go odnalazłem i dosiadłem się do niego.
-Co dla mnie masz?- zacząłem prosto z mostu.
-Nie tak zaczyna się rozmowę Malik, mamusia cię nie nauczyła? Dzień dobry Tom, jak się masz? A świetnie, usiądź proszę- odegrał scenkę, zmieniając głos i spojrzał na mnie kpiąco.-Mam parę informacji.
-Jakich?- olałem jego wcześniejszą uwagę i skupiłem się tylko na tym, co ma mi do przekazania.
-Wiesz, że twoja była dziewczyna pieprzy się z moim przyjacielem?- spytał, patrząc na mnie wzrokiem, pokazującym moją niższość.
-Słucham?- parsknąłem śmiechem.
-Blake pieprzy się z Maxem. Powtórzyć jeszcze raz, żeby twój opóźniony mózg zrozumiał?
-I skąd to niby wiesz?- warknąłem, coraz bardziej spięty.
-Od samego Maxa, a wcześniej domyśliłem się korzystając z różnych źródeł.
-Nie wierzę ci- pokręciłem przecząco głową, próbując odgonić obraz Blake i George`a razem.
-Cóż, to przykre, że była nie chce do ciebie wrócić, bo woli być pieprzona przez mojego przyjaciela… Najwidoczniej musiałeś być przerażająco słaby, a ta dziwka lubi konkretnie- zakpił, a moja pięść nim się zorientowałem sprawdziła twardość jego szczęki.
-IDIOTO! – wydarł się Parker, łapiąc się za szczękę. Automatycznie wszyscy goście kawiarni spojrzeli na nasz stolik.
-Nigdy, przenigdy, nie mów tak o Blake- warknąłem i nie czekając na jego odpowiedź, wyszedłem z budynku.

*** 

-Oh no błagam, kto ma takie niesamowite wyczucie czasu?- jęknął Max, przyciągając mnie jeszcze bliżej do siebie, gdy usłyszeliśmy walenie do drzwi.
-Puść mnie, może to coś ważnego.
-Sąsiadka, że jesteśmy za głośno i nie dajemy jej w spokoju oglądać serialu- zaśmiał się, a ja mu zawtórowałam.
-Max proszę, puść mnie, zaraz wrócę- cmoknęłam go szybko w usta i wyślizgnęłam z jego objęć. Założyłam pierwszą napotkaną koszulkę i szybko zorientowałam się, że to chłopaka. Poszłam otworzyć drzwi i mnie zatkało. Wcale nie stała za nimi sąsiadka. Stał za to Zayn, mój Zayn.
-Zayn? Co ty tu robisz?- wydukałam. Chłopak zmierzył mnie spojrzeniem i odezwał się:
-Jesteś zajęta?
-Ym.. w zasadzie to tak.
-Maxem?- warknął, wpychając się do mieszkania i idąc prosto do mojej sypialni.
-Zayn stój! Nie masz prawa..- zaczęłam, ale było już za późno. Zdążyłam zauważyć, jak Zayn wchodzi do sypialni i szybko zbliża się do niespodziewającego się ataku Maxa. Potem były tylko kolejne, szybkie i z pewnością bolące uderzenia z obydwu stron, a ja bezskutecznie próbowałam ich rozdzielić. W końcu Max przygwoździł Zayna za nadgarstki do podłogi i zobaczyłam ich twarze. Wyglądali tragicznie, cali w krwi i wściekle na siebie patrzący.
-Zostaw i mnie i Blake w spokoju śmieciu- warknął Max, przygotowując się do kolejnego uderzenia. W tym samym momencie krzyknęłam:
-Max przestań! Uspokój się do cholery! – chłopak spojrzał na mnie, jakby zapomniał o mojej obecności i wstał z Zayna, puszczając go. Malik natychmiast podniósł się na nogi i zmierzył mnie po raz kolejny spojrzeniem.
-Nie spodziewałem się, że zniżysz się do tego poziomu, kiedy będziesz pieprzyła się z nim- spojrzał na Maxa z odrazą i dodał- nic się nie zmieniłaś, nadal jesteś dziwką.
Wykazałam się nadzwyczajną siłą i zwinnością, powstrzymując Maxa przed uderzeniem go po tych słowach. Spojrzałam na niego prosząco i odezwałam się do Zayna:
-Wynoś się z mojego domu, mojego życia i nigdy więcej nie pokazuj mi się na oczy.
-Wyjdź, zanim przestanę się kontrolować i twoja buźka zostanie jeszcze bardziej uszkodzona- dodał Max, a Malik spojrzał na nas i opuścił mieszkanie. Trzask drzwiami rozniósł się po moim umyśle wielkim hukiem. Odetchnęłam głęboko i spojrzałam na Maxa, który przyglądał mi się z uwagą.
-Przepraszam za to… Nigdy się tak nie zachowywał- szepnęłam, podchodząc do niego i dotykając delikatnie jego twarzy.
-Już raz cię uderzył, jest zdolny do wszystkiego- przypomniał dzień, kiedy wpadłam na niego po spotkaniu z Zaynem. Westchnęłam ciężko i pokiwałam głową.
-Zayn to już skończony rozdział w moim życiu, definitywnie. Chodź, opatrzę ci twarz- pociągnęłam go za rękę do łazienki, wskazałam mu miejsce na ramie wanny i wyjęłam apteczkę. Kilka minut później z plastrem na wardze i łuku brwiowym oraz siniakiem pod okiem, ale bez krwi wyglądał dużo lepiej. Chciałam wyjść z łazienki, jednak pociągnął mnie za rękę tak, że usiadłam na jego kolanach.
-Nie przejmuj się tym- mruknął mi do ucha, cmokając mnie tam.
-Nie przejmuję.
-Przecież widzę. Nie żałuję tego, że mam obitą twarz, naprawdę.
-Max…
-Teraz ty mnie posłuchaj i nie przerywaj. Ten nasz układ „tylko seks, nic więcej” w moim wypadku nie wypalił. Wiem, że kochasz Zayna mimo wszystko, a ze mną łączy cię tylko seks i to akceptuję.
-Ale…
-Nie przerywaj mi!- pogroził palcem i kontynuował- zależy mi na tobie i nie pozwolę, żeby Zayn czy ktokolwiek inny cię skrzywdził.
-Zamkniesz się na chwilę?- warknęłam pytająco. Nie widząc ani potwierdzenia, ani zaprzeczenia dodałam- gdybyś godzinę temu spytał, czy go kocham, bez wahania odpowiedziałabym tak. Kiedy cię uderzył w myślach modliłam się, żebyś to ty wygrał tą bójkę, bo to na tobie bardziej mi zależy. W ciągu ostatnich tygodni stałeś się kimś przerażająco ważnym w moim życiu i sama nie potrafię tego zrozumieć. Zayn był, jest i pewnie będzie dla mnie ważny, nie wiem. Nie potrafię ci nic obiecać, bo niczego nie jestem pewna. Wiem, że mi na tobie zależy i nadal chcę się z tobą spotykać. Z czasem sami dojdziemy do wniosku na jakich zasadach…
-Całkowicie się na to piszę- uśmiechnął się i pocałował mnie mocno, tak jak lubiłam najbardziej.

@justfuckshit