Rozdział 3.

Nickelback- Lullaby

Niedowierzanie.             

Szok.

Złość.

Wściekłość.

Cios. 

-TY SKURWIELU! JAK MOGŁEŚ JEJ TO ZROBIĆ?! JAK MOGŁEŚ TO ZROBIĆ NAM?! JAK MOGŁEŚ ZROBIĆ TO ELEANOR?! NIC SIĘ DLA CIEBIE NIE LICZY?!- wydarł się Zayn, kiedy jego pięść poznała już twardość szczęki Tomlinsona.

-TO MOJA SIOSTRA! JAK MOGŁEŚ SIĘ Z NIĄ PRZESPAĆ?! – kontynuował Liam. Wzrok Louisa przechodził od jednej twarzy do drugiej. Twarz Nialla wyrażała całkowity zawód, chłopak miał łzy w oczach. Harry patrzył prosto w oczy przyjaciela z niedowierzaniem.

-Wyjdź Louis. Po prostu wyjdź- powiedział nareszcie, a chłopak opuścił salę, wciąż trzymając się za zapewne bolącą szczękę. Dobrze mu tak. Jestem suką, ale muszę taka być. Kiedy wyszedł, wzrok wszystkich skupił się na mnie.

-Czemu nie powiedziałaś wcześniej?- spytał z wyrzutem Liam.

-Bałam się. Przepraszam.

-Nie przepraszaj. On już nie jest naszym przyjacielem, nie po tym, co ci zrobił- przytulił mnie do siebie.- Musimy iść, za 20 minut mamy wywiad w radiu. Przyjadę po ciebie wieczorem, trzymaj się.

Reszta chłopaków też się ze mną pożegnała i opuścili salę. Razem ze mną został tylko Zayn. Spojrzałam na niego pytająco.

-Okłamałaś mnie. Przyjaciołom mówi się prawdę, a ty mnie okłamałaś-w jego głosie słychać było taki ból, że aż mnie samą zaczęło boleć w środku.

-Zayn…- zaczęłam.

-Nie na tym polega przyjaźń, Blake. Nie na tym…- powiedział cicho i wyszedł. Zostałam sama. Całkowicie sama.

W oczekiwaniu na wypis siedziałam bezczynnie na łóżku i myślałam. Czemu ja? Czemu to ja musiałam się z nim przespać, zajść w ciążę, zranić przyjaciół- najbliższe osoby jakie mam? Moi rodzice? Dla nich liczył się tylko Liam. Liam, który jest sławny i tyle osiągnął. Bo jest się czym chwalić, ta? Zawsze byłam tą gorszą. To ja pierwsza spróbowałam alkoholu, papierosów, narkotyków. To ja zostałam wyrzucona z jednej szkoły, a w drugiej byłam zawieszona. To ja zostałam modelką. Występowałam w sesjach zdjęciowych, teledyskach i reklamach. No i to ja nie dostałam się na żadne studia, bo nie złożyłam nigdzie papierów. Podobno „potencjał” miałam, ale byłam leniwa. Gówno prawda, nie byłam. Po prostu nie widziałam i nadal nie widzę potrzeby dalszej nauki. Oprócz kariery modelki, która powoli mi się rozkręcała, ale została zawieszona z powodu ciąży, pisałam teksty piosenek dla różnych ludzi. Zadzwonili, podali temat, napisałam. Kupa kasy za to jest, a ja zawsze lubiłam pisać. Siedziałam i myślałam dopóki nie przyszedł lekarz z wypisem. Poinstruował mnie, żebym na siebie uważała i pozwolił pójść do domu. Napisałam sms do Liama, że już wyszłam i sama sobie poradzę i opuściłam szpital. Poszłam prosto do mieszkania, wyłączyłam telefon i położyłam się do łóżka z zamiarem przepłakania reszty dnia. Jednak łzy nie chciały płynąć. Zawzięcie nie opuszczały moich oczu, pomimo tego, że tak bardzo potrzebowałam popłakać. Skuliłam się w kłębek i przytuliłam poduszkę. Zamiast płakać, zasnęłam. Kiedy się obudziłam było już ciemno i przez chwilę zdezorientowana siedziałam na łóżku. Dopiero później uświadomiłam sobie, że obudziło mnie walenie do drzwi. Gdy w końcu je otworzyłam, zobaczyłam wściekłego Liama.

-Zgłupiałaś?! Wiesz jak się bałem, że coś sobie zrobiłaś?- wydarł się, gdy tylko wszedł do środka.

-Li, nie jestem psychopatką, po prostu spałam. Zresztą jakbyś pomyślał, to otworzyłbyś drzwi swoimi kluczami-przypomniałam mu o komplecie, który ode mnie dostał.

-Żebym ja myślał o takich rzeczach… Czemu wyłączyłaś telefon?

-Bo chciałam popłakać w spokoju-powiedziałam bez owijania w bawełnę.

-Blake… Nie możesz...

-Być słaba?- weszłam mu w słowo.- Wybacz, ale sądzę że mogę. Poza tym, straciłam dziecko, chyba mam prawo się trochę poużalać?

-Nie jesteś słaba. Nigdy nie byłaś.

-Wiem i dlatego nie siedzę teraz w łazience z żyletką i nie podcinam sobie żył, wylewając wodospad łez. Jestem smutna, ale do cholery mogę taka być! – podniosłam głos.

-Oczywiście, że możesz. Po prostu, to do ciebie nie podobne-mówił już swoim normalnym, uspokajającym tonem.

-Daj mi kilka dni i wróci dawna Blake. Znowu będę uśmiechnięta, złośliwa i rozgadana. Ale teraz zostaw mnie w spokoju i pozwól mi się wypłakać, proszę.

-Jasne. Jeżeli będziesz chciała pogadać czy coś, to dzwoń. Przyjadę najszybciej jak się da. Pa-cmoknął mnie w policzek i wyszedł z mieszkania. Zamknęłam drzwi, wróciłam do łóżka i tym razem łzy nie miały problemów z opuszczeniem moich oczu…

@justfuckshit