Rozdział 30.

Beyonce- Broken-Hearted Girl

To koniec Blake.
Cichy szept chłopaka, którego kochałam całym sercem rozniósł się po pokoju.
Potem był tylko głośny trzask zamykanych drzwi i głucha cisza.
I łzy.
Dużo łez.

***

Kilka godzin wcześniej

-Zayn!- usłyszałem znajomy głos i odwróciłem się w jego stronę. Szczupła blondynka przeciskała się przez tłum ludzi w moim kierunku. Uśmiechnąłem się na jej widok i gdy znalazła się w moich ramionach, uściskałem mocno.
-Perrie! Co ty tu robisz? –spytałem.
-Zapewne to samo co ty, relaksuję się - roześmiała się i usiadła obok mnie przy barze.- Klub to miejsce publiczne Malik!
-No w sumie haha. Jak leci?
-Nareszcie mam wolne, to przyszłam się zabawić- odpowiedziała i zamówiła sobie drinka. –A ty gdzie masz dziewczynę, albo przynajmniej chłopaków?
Spiąłem się na to pytanie, wciąż w mojej głowie siedziała niedawna kłótnia z Blake. Od jakiegoś czasu nie potrafiliśmy się dogadać, chciałem się nią opiekować, a ona nie przyjmowała mojej pomocy.
-Blake jest w domu razem z Niallem i Louisem, a ze mną jest Liam i Hazza-odpowiedziałem po chwili.
-Coś nie tak?- spytała, kładąc rękę na moim ramieniu i patrząc prosto w oczy. Znała mnie na wylot i nie wiedziałem, czy powinienem się z tego cieszyć.
-Pokłóciliśmy się trochę- powiedziałem mimowolnie, a ona powoli pokiwała głową.
-Trochę? Czyli jak blisko zerwania było?
-Blisko- odparłem ciszej. –Nie patrz tak na mnie Pezz!
-Warto się tak poświęcać?- spytała, patrząc na mnie twardo.
-Warto.
-Nie warto Zayn. Kochasz ją?
-Tak- odpowiedziałem po chwili. Sam nie wiem, czemu się zastanawiałem.
-Nie czujesz już do niej tego co na początku- rzuciła, wypijając kolejnego drinka. Również przechyliłem swoją szklankę z whisky.
-Nie- potwierdziłem.
-To po co z nią jesteś?
-Bo mimo wszystko wciąż coś do niej czuję.
-Ale to już nie jest miłość- oznajmiła ze stoickim spokojem i podsunęła mi kolejną szklankę.
-Nie jest- mruknąłem i wypiłem ją za jednym podejściem. Czułem, że zaczyna mi wirować w głowie, ale lubiłem to uczucie. Naszła mnie nagła ochota na papierosa, tu i teraz. –Muszę zapalić.
-Ja w sumie też mogę. Trzeba wyjść z klubu- powiedziała i pociągnęła mnie za rękę w kierunku wyjścia. Już po chwili zimowe powietrze owiało nasze ciała i mimowolnie się wzdrygnąłem. Wyjąłem paczkę z szlugami z kieszeni i podsunąłem Perrie. Chwilę później zaciągałem się trującym dymem i jednocześnie poczułem się całkowicie zrelaksowany. Dziewczyna coś do mnie mówiła, jednak słowa odbijały się ode mnie jak od ściany. Moje myśli krążyły wokół jednej osoby- Blake. Musiałem to zakończyć teraz, nie było sensu dalej ciągnąć bezsensownego związku. Zorientowałem się, że zadała mi pytanie, więc mechanicznie pokiwałem głową. Sekundę później jej zimne usta dotykały moich.
To koniec Blake.

***

Donośny dźwięk dzwonka do drzwi wyrwał mnie ze snu. Ociężale ześlizgnąłem się z łóżka i szurając nogami poszedłem otworzyć drzwi. I o mało co nie dostałem zawału.
-Boże święty Blake! Co się stało? –wciągnąłem zapłakaną dziewczynę do mieszkania, automatycznie mocno przytulając.
-On… on mnie rzucił- wychlipała, a krew w moich żyłach zawrzała. Zabiję śmiecia, zabiję.
-Czemu? Kiedy?- spytałem, uspokajająco głaszcząc ją po plecach.
-Rano… wrócił z imprezy w nocy… i rano powiedział, że to koniec… -łzy leciały z jej oczu strumieniami.
-Już spokojnie- szeptałem jej do ucha, próbując choć trochę pocieszyć.
-Wzięłam kilka rzeczy i wyszłam… Nie wiem gdzie są klucze od mojego mieszkania, musiałam tu przyjść.. Przepraszam Max- powiedziała cicho.
-Uspokój się, zawsze możesz tu przyjść- odpowiedziałem i zaprowadziłem ją na kanapę. Usiadłem i pociągnąłem ją do siebie, pozwalając wtulić się we mnie.
-Czemu on mnie rzucił? Przecież mówił, że mnie kocha- chlipnęła.
-Trzeba być debilem, żeby rzucić kogoś tak wspaniałego.
-To dlatego, że jestem brzydka tak?- mruknęła, przekręcając głowę tak, żeby patrzyć mi prosto w oczy.
-Blake nie gadaj głupot. Włosy już ci odrastają i niedługo będziesz wyglądała identycznie jak przed chorobą.
-Ale na razie wyglądam jak potwór- odpowiedziała, ocierając łzy.
-Jesteś śliczna nawet z tymi króciutkimi włoskami.
-Zayn uważa inaczej.
-Zayn jest idiotą i już dawno ci to mówiłem- warknąłem i natychmiast tego pożałowałem. Do oczu mojej przyjaciółki napłynął nowy zestaw łez, a ja poczułem się jak dupek. –Przepraszam…
-Kocham go i myślałam, że on też to czuje- szepnęła.
-Na pewno się ogarnie i przeprosi, zobaczysz.
-Nie widziałeś jego twarzy. To koniec. To po prostu koniec.
To koniec Blake.

Zawsze, kiedy będziecie coś ode mnie chciały jestem do waszej dyspozycji na Twitterze: @justfuckshit - wystarczy napisać :) 

@justfuckshit